Kaçar gibi işe gitmeyin

CANAN ERASLAN

Anne ile çocuk arasındaki o müthiş bağ, anne karnında başlıyor. İlk duyduğu ses, annesinin kalp sesi olan çocuk için anne karnı en güvenli ortamdır. Tek gerçekliğinin, ilk ihtiyacının annesi olduğu gerçeğiyle dünyaya gelen çocuk, annesinin kucağında, onun sesiyle sakinleşir. Dokunarak ya da konuşarak iletişim doğru kurulduğunda çocuk güven duyar, sevildiğini anlar. Güvende olma duygusu çocukta ‘değerliyim’ hissini geliştirir. Evet, çocuğun ihtiyacı annedir ama ömür boyu değil. Mesela anne bir gün işe gitmek zorunda. Bu dönem, kısa ayrılıkların bir başlangıcı olarak görülebilir. Psikolog Emrah Polat, doğru davranılmadığı hâllerde, zamanının tamamını annesiyle geçiren çocukların, işe gitme gibi zamanlar için kısa ayrılık yaşayan çocuklara göre daha zayıf olabileceğini ifade ediyor. Çünkü hep annesiyle olmaya alışmış olan çocuk, saatlik ayrılıklarda bile terk edilme korkusu yaşar, bağımlılık hissini büyütür, zayıf bir karakter hâline gelebilir. Aynı şekilde merkezine sadece çocuğunu alan kadının tek uğraşı o olunca, çocuğundan da aynı şeyleri bekler ve onu kimseyle paylaşamaz. Hatta baba, aile büyükleri, arkadaşlar ve okul arkadaşlarıyla bile...
¥ En iyisi çocuk dinleyip anlayabilir yaşa geldiğinde “Ben işe gidiyorum ama akşam oyun oynayacağız” demeli ve geldiğinde “Yorgunum” demeden çocukla dolu dolu vakit geçirmeli.
¥ Çocuktur, annesi giderken ağlayabilir. Çocuk ağladıkça anne dönüp çocukla ağlarsa o da ağlamaya devam eder.
¥ Ona mutlaka kendisini anlatması için zaman ve fırsat vermeli.
¥ Bazı anneler ağlamasını görmemek için kaçar gibi işe gider. Bu çocukta kayıp ve terk edilme duygusu doğurur.
¥ “Sana bakabilmek için çalışıyorum” dememeli ki çocuk “Annem benim yüzümden gidiyor” diye düşünmesin.