PKK sınır tanımıyor

PKK’nın temizlenmesine yönelik operasyonların tüm hızıyla devam ettiği Diyarbakır’ın Sur ilçesinde, vatandaşa yapılan tahliye çağrıları karşılık buldu. Emniyet güçlerince vatandaşların zarar görmemesi için yapılan anonslar üzerine dün 33 şahıs emniyet güçlerine teslim oldu. Fakat sivilleri kendine kalkan etmek isteyen terör örgütü PKK, bu durumdan oldukça rahatsız. Eli kanlı örgüt bölgeyi terk etmek isteyen sivillere baskı yaparak, tahliye edilmelerine mani olmaya çalışıyor. Bir yandan da kendine yakın medyada ‘siviller katlediliyor’ dezenformasyonunu yayıyor. Vatandaşlarla bölgedeki askerlerlerin konuşması da terör örgütünün baskılarını ortaya koydu. Konuşmalarda korkunç bir gerçek de ortaya çıktı. Vatandaşlar, kendilerine karşı çıkan 90 yaşındaki bir engellinin PKK’lılar tarafından cayır cayır yakılmasını askere şöyle anlattı:
BAYAN: Hep beraber olduğumuz için bizi bırakmıyorlardı. Onlar nereye gidiyorsa, bizi de sürüklüyorlardı. Hep bodrumlara bizi kapattılar. 
ASKER: Çıkmanıza izin vermediler (mi)? 
BAYAN: Yok. Zaten bizi kendileriyle birlikte sürüklüyorlardı. Bize yardım edin dedik, ateşe götürdüler. Nereye gitseler bizi yakın tutuyorlardı. En son da zaten geçen gün arkadaşların sesini duyduk. Biz bağırdık çağırdık bu çocukların bağrışmalarına, “Çocuklarımızı çıkartın” dedik. Ateş ettiler.
ASKER:  Bizim yapmış olduğumuz anonsları duyduğunuz zaman... 
BAYAN: Evet duyuyorduk, korkutuyorlardı bizi. Çocukların üzerine hep aynı silahı tutuyorlardı. 
ASKER: Ne yiyip ne içtiniz bu esnada, yemeğiniz var mıydı? 
ÇOCUK: Vallahi bilmiyorum abi. Dayı vurdu, bir tane tokat çekti, “Otur oturduğun yerde, bir yere gidemezsin” dedi.
BAYAN:: Benim eşim de yaralıdır, “Çıkartın yeter artık bu nedir bize zulüm ediyorsunuz” dedi. Bırakmadılar. En son arkadaşlarının sesi geldiği için feryat ettik, “Yardım edin” diye. Onlar da biz sizi kurtarırız dediler. Zaten bağrışmalarımızı duyunca hemen geldiler ateş ettiler. 
ERKEK: Gidemedik bir yere. Yanımızda birini aldılar götürdüler. En son ölmüş dediler. Sonra bir baktım alev, ateş gibi alevli. Bir baktım abi cayır cayır. 
ASKER: Nerede yaktılar? 
ERKEK: Aynı o sokaklarda. 90 yaşındaydı, topaldı. Her gün bağırıp çağırırdı... Dediler ki, silah milah kullanmışlardı orada ölmüş. 
ASKER: Köprüde yaktılar diyorsun? 
ERKEK: Cayır cayır binada yaktılar adamı. 
ASKER: Binanın içinde mi yaktılar? 
ERKEK: He öyle. 
(…)
ASKER: Anonsları duyduğun zaman niye gelmedin. 
ERKEK: Bırakmıyorlardı. 
ASKER: Yani silahla tehdit mi ettiler sizi? 
ERKEK: Tabi tabi çocuklarımı bırakmıyorlardı. Beni de... Sizin ağabeyler de gördü. 
ÇOCUK: “Çıkana biz sıkarız, onların sizi öldürmesine gerek yok. Çıktığınızda kafanıza mermiyi yersiniz” dedi. Bizi tehdit ediyorlar, biz de bekliyorduk. Ondan sonra evlere giriyorduk. Evlerin hepsi patlatılmış. Gidiyorduk yiyeceği bekliyorduk, yiyeceklerin, giyeceklerin hepsini çıkartıyorduk. Götürüyorduk onlara veriyorduk. 
ASKER: Evde buldukları değerli ziynet eşyalarını? 
ÇOCUK: Hepisini onlara veriyorduk.