Ekrana maruz kalma, dil gelişimini etkiliyor
Çocuğunuz konuşmayı öğrenmeye doğduğu andan itibaren başlar. Konuşmayı doğal olarak yakın çevresinden öğrenecektir. Eğer çocuğunuzla yeterli miktarda konuşamazsanız, konuşmayı asla zamanında ve uygun şekilde öğrenemez.
Çocuğunuza bir nesneyi, bir eylemi tanıtırken veya direktif verirken her zaman aynı kelimeleri kullanmaya özen gösterin. Çocuğunuz istediği nesneyi işaret ettiğinde, onu verirken mutlaka adını da söyleyin. Çok sayıda kelimelerle ve çok çabuk konuşmayın. İlgisini kaybedip dinlemeyi bırakabilir. Olabildiğince tane tane ve sakin bir şekilde konuşmaya gayret edin. Mutfakta, banyoda, odada nerede olursanız olun çocuğunuzla birlikteyken yaptığınız işlemler hakkında basit kelimelerle tarif ederek konuşun. Arada konuşmanızı tamamlayıp bekleyin ve çocuğunuza cevap vermesi için zaman tanıyın. Onun yerine kesinlikle cevap vermeyin. Cevabı basit bir ses çıkarmak şeklinde olabilecektir, Kendisini anladığınızı ifade edip anlatmaya devam edin. Değişik iki veya üçlü sözcük gruplarını tekrar tekrar kullanarak çocuğunuza yardımcı olabilirsiniz; suyunu iç, sütünü bitir, paltonu giy, ayakkabını çıkar, uyku vakti, büyük kırmızı araba, kitabı oku gibi... Basit emirleri yerine getirmek için çocuğunuzun zamana ve denemeye ihtiyacı olacaktır. “Paltonu giy, gazeteyi anneye ver, telefonu babaya getir, ayakkabılarını getir” gibi basit emirleri her zaman kullanın. Bunları anlayıp yerine getirdiği zaman kendisini uygun bir şekilde ödüllendirin ve bu davranışlarını teşvik edin.
ÇOCUĞUNUZU TEŞVİK EDİN
Çocuğunuzun konuşması için ortam oluşturmaya çalışın. Unutmayın ki sevdiği ve zevk aldığı şeyi tekrarlamak isteyecektir. Konuşma konusundaki gayretlerini her zaman takdirle karşılayın. Sonuçlar mükemmel olmasa bile çabasını bir alkış veya öpücükle ödüllendirin. Hikâyesini kendi tarzında, kendi kelimeleriyle söylemesi için bekleyin. Eğer söylediğini anlamadıysanız sabırlı olun ve onu bir daha anlatması için denemeye teşvik edin. Son söz olarak, bütün çocukların kendilerine özgü bir gelişme hızları vardır. Down sendromu da dâhil olmak üzere engelli çocuklarda bu daha yavaştır. Ancak düzenli ilgi ve çalışmayla pek çok çocuğun çok düzgün ve açık bir dille konuşabilir düzeye gelmemesi için hiçbir sebep yoktur.
Ekrana maruz kalma, konuşma becerilerinin geliştirilmesi konusunda çok büyük bir engeldir. Ekran karşısında çocuk konuşmayı değil, konuşmamayı diğer bir deyişle sessiz iletişimi öğrenir. İşaret diliyle kendini ifade etmeye çalışır. Ekrana muhatap olan çocuklar, neredeyse duymadan görür. İşitmeyle ilgili fizyolojik mekanizmalar, en alt düzeyde gelişme gösterir. İşitme engelli bireyler gibi sanki duyamadıkları için o şekilde hareket etmek durumunda kalırlar.
Akranlarıyla beraber olma durumu, inanılmaz derecede dil gelişimine katkı sağlar. Dil kursuna giden öğrencilerin aynı seviyedelerse iletişimlerinin daha kolay olması gibi düşünülebilir.
Sonuç olarak dil gelişiminde her türlü ekrana maruz kalma ne kadar zararlı ise akranlarla birlikte olma durumu da o kadar çok fayda sağlar. İlk üç yaş içinde zaten hiçbir şekilde ekrana müsaade etmiyoruz. Hiçbir mazereti kabul etmiyoruz, açık ve net…
'da Takip Edin!
