En çok Doğu Anadolu ve Ege korkuyor

ZİYNETİ KOCABIYIK

Yeni tip koronavirüsün sosyal ve duygusal etkilerinin araştırıldığı dünya çapındaki en geniş kapsamlı araştırma Türkiye’de yapıldı.  81 ilde gerçekleştirilen 6 bin 318 kişinin katıldığı, online ankete göre koronavirüs enfeksiyonları en yoğun olarak Marmara Bölgesi’nde görülmesine rağmen virüsten en çok Doğu Anadolu ve Ege Bölgesi’nde yaşayanlar korkuyor. Virüsten en az korkanlar ise Karadenizliler. Koronavirüs enfeksiyonu insanların yüzde 10’unda uyku bozukluklarına yol açıyor.

VİRÜS OLGUNLAŞTIRDI
Üsküdar Üniversitesi tarafından gerçekleştirilen “Türkiye Koronafobi ve Salgınla İlişkili Duygu Araştırması” sonucuna göre koronavirüs enfeksiyonu toplumu olgunlaştırdı. Çalışmaya katılanların yüzde 74’ü “Sahip olduklarımın kıymetini anladım” dedi. “Manevi konulara ilgim arttı” diyenlerin oranı yüzde 49, “İlişkilerime daha çok emek sarf etmeye başladım” diyenlerin oranı ise yüzde 48 oldu.

“HAZ VE HIZ”DAN MANEVİYATA YÖNELİM
Çalışmayı değerlendiren Üsküdar Üniversitesi Kurucu Rektörü Prof. Dr. Nevzat Tarhan, pandeminin olumsuzluklarının yanında fırsatlarının da bulunduğunu belirterek  “Covid-19 dünyada kapitalist sistemin yıpranma sürecini hızlandırdı. Sosyal mesafe, insanların kapitalizmin dayatması olan haz ve hız döneminden, daha manevi değerlere yönlenmesini sağladı” dedi.

SAĞLIKÇININ DERDİ VİRÜSTEN ÇOK ŞİDDETE MARUZ KALMAK
Çalışma sonucuna göre koronavirüsle mücadelenin ön saflarında savaşan sağlıkçılar, en çok ailelerinden uzak kalmaktan dolayı endişe duyduklarını, yüzde 55 oranında da pandemi ortamında şiddete maruz kalmaktan korktuklarını ifade ettiler. Buna karşılık katılımcıların yüzde 58’i “Covid-19 ile tıbbi mücadele konusunda dünyadaki gelişmiş ülkelere göre ülkemi daha başarılı görüyorum” derken; katılımcıların yüzde 82’si, bu süreçte sağlık çalışanlarına yönelik düşüncelerinin olumlu yönde geliştiğini söyledi.

BELİRSİZLİK ENDİŞEYİ ARTIRIYOR
Araştırmaya göre toplumun yüzde 49,6’sı salgın sürecinin belirsizliği sebebiyle kaygı yaşıyor. Bu endişeler; sosyal ilişkilerden uzak kalmak, yeterli sağlık hizmeti alamama- koruyucu ekipmana ulaşamama, ekonomik problemler yaşama, kendi ya da çocuğunun eğitiminin aksaması, evden dilediği zaman çıkamama, fiziki güvenliği sağlayamama, toplumda silahlanma yaşanması ve işsiz kalma kaygısı şeklinde sıralanıyor.