Hamza’nın kızı Fatıma

Göğsü yarılmış, kulakları ve burnu kesilmiştir… Manzara dayanılacak gibi değildir… O kadar üzülürler, o kadar üzülürler ki… ‘Bu güne kadar bundan daha keder verici hadiseyle karşılaşmadım’ buyururlar…
***
Medine’ye dönüştedirler… Hazreti Hamza’nın küçük kızı Fatıma (radıyallahü anha), yanına süt ve hurma almış karşılamaya çıkmıştır. Öyle ya, babacığı yorgun ve aç olmalıdır. Yavrucak bir sahabiye babasını sorar: ‘Ömer bin Hattab geliyor, ona sor’ cevabını alır…
Hazreti Ömer’e koşturur endişeyle: ‘Ya Ömer babam geliyor mu?’
Dağ heybetli Ömer’in kalbi kaldıramaz. ‘Bak Ebu Bekr geliyor. Ona sor’ diyebilir anca.
Fatıma mahzun bir sesle… ‘Ya Eba Bekr… Babam hani’ diyebilir yüreği küt küt atarak…
Sıddık-ı ekber, ‘Resulullah geliyor, O’na sor’ buyurur; o rikkat abidesi de veremez bu hazin cevabı…
Küçük Fatıma endişelerin zirvesinde Âlemlerin Efendisine koşar;  “Ya Resulallah babam nerede?”
Yüce Peygamberin cevabı şefkat doludur: “Baban benim ya Fatıma!”
Vahiy gelir… “Ya Muhammed… Sen Hamza’nın kızı Fatıma’yı kendi kızın kabul ettiysen; bizim lütfumuz ve merhametimiz de senin ümmetini kabul etti…”
Onlar biz Müslüman olalım diye ne çileler çektiler… Rabbim, yollarından ayırma!
Ömer Çetin Engin
(İlahiyatçı Yazar)