En hayırlı kuyu

Ahmet Demirbaş
Gelin, bugün sizlere, hadis-i şerifle övülen zemzemin hikâyesini anlatalım...
İbrâhim aleyhisselâm, zalim hükümdar Nemrud'un ateşinden kurtulduktan sonra, Bâbil'den ayrılıp, Mısır'a gittiğinde hanımı Sâre'ye Firavun musallat olmuştu. Fakat, Sâre'ye yaklaşmak istediğinde, elleri tutulup, nefesi kesilerek sara hastalığına benzer bir hâle düştü. Bunun üzerine Firavun korkarak İbrâhim aleyhisselâm ve Sâre'yi bıraktı ve Hacer adlı bir câriyeyi de hediye etti... İbrâhim aleyhisselâm, Hacer'i de alarak, Filistin'e döndü. Oradan Şam taraflarına gitti. Buradayken Sâre Hatunun isteği üzerine hazret-i Hacer'le evlendi. Bu evlilikten hazret-i İsmâil doğdu. Allah'ın emri ile Hacer'i, oğlu ile birlikte Kudüs'ten Hicaz'a götürdü ve bugünkü Mekke şehrinin bulunduğu yere bırakıp geri döndü... Bu ıssız ve çorak vâdide bir miktar hurma, bir dağarcık su ve oğlu iki yaşındaki İsmâil ile yalnız kalan hazret-i Hacer, bu işin Allah'ın emri ile olduğunu bildiği için tevekkülle sabretti... Ağaç dallarından yaptığı küçük barınakta kalıyorlardı... Yiyecekleri ve suları bitince hazret-i İsmâil susuzluktan ağlamaya başladı. Hazret-i Hacer su bulmak ümidi ile Safâ Tepesi'ne çıktı. Uçsuz bucaksız çölden ve ağaçsız çıplak tepelerden başka bir şey göremedi. Safa'dan inip koşarak Merve Tepesine çıktı. Safa ve Merve tepeleri arasında su bulmak ümidi ile yedi defâ koşarak gidip geldi. Susuzluktan ağlayan İsmâil'in ayağını vurduğu (veya Cebrâil aleyhisselâmın vurduğu) yerden su fışkırıp akmaya başlamıştı. Hazret-i Hacer heyecanlandı ve akan su ziyan olmasın diye "Dur, dur!" mânâsına gelen "Zem, zem!" diyerek suyun etrâfını çevirdi. Sudan oğlu İsmâil'e içirdi ve kendisi de içti. Bu sırada Mekke'nin bulunduğu yerde konaklayan Cürhüm kabîlesi zemzem suyunu görünce hazret-i Hacer'den izin alarak oraya yerleştiler ve böylece Mekke şehri kuruldu...
Peygamber efendimiz buyurdu ki:
"Yeryüzünde bulunan kuyuların en hayırlısı, zemzem suyunun mübârek kuyusudur."
"SENİ KİM DOYURDU?"
Ebû Zer-i Gıfârî hazretleri, Muhammed aleyhisselâmın İslâmı tebliğ ettiğini duydu ve Mekke'ye gidip Müslüman olmaya karar verdi. Büyük bir şevkle yollara düştü... Mekke'ye vardı, ancak kimseyi tanımıyordu. Kimseye bir şey sormadan Kâbe'nin yanına varıp oturdu. Peygamber efendimizi görmek için fırsat kolluyor, nerede olduğunu öğrenmek için bir işaret arıyordu...
Akşamüstü bir sokağa çekildi. Hazreti Ali, onu gördü. Garip olduğunu anlayarak alıp evine götürdü... Ona bir şey sormadığı gibi o da sırrını açmadı... Sabah olunca tekrar Kâ'be'ye gitti... Böyle üç gün geçti... Nihayet sırrını açtı. Hazreti Ali "Sen doğruyu buldun" diyerek onu Resulullah efendimize götürdü. Kelime-i şehâdet getirerek ilk Müslümanlardan oldu...
Resulullah efendimiz "Sen kimsin?" diye sorunca "Ben Gıfâr kabilesindenim" dedi. "Ne zamandan beri buradasın?" buyurdu. Üç gün üç geceden beri buradayım. "Seni kim doyurdu?" buyurunca "Zemzemden başka bir yiyecek, içecek bulamadım. Zemzemi içtikçe hiç açlık ve susuzluk duymadım" dedi. Peygamber efendimiz buyurdu ki: "Zemzem mübârektir. Aç olanı doyurur..."