Ömürden alan ömür katan

Ah o mahpushaneler yok mu? Kimleri misafir etmiyor ki? Âşığı da misafir ediyor. En acizleri de büyük günahı olanları da. Mahpushaneler bazen ıslah olmuş bir nefsi anlatıyor. Kimileri aldırma gönül demiş. Ruhunu avutmuş. Kimi sevdiğinin hasretinden prangalar eskitmiş. Kimi de ne güzel şey hatırlamak seni. Hapiste ve yaşım kırkı geçmiş iken demiş... Diyenler demiş gidenler gitmiş. Dünya yine kimseye kalmamış. Gelin bir de o duvarlardan dinleyelim köşede kalmış insanların hikâyelerini: 

Bilirim pek sevilmem. Kim sevsin ki beni? Ben de kendimi sevmem. Hayat yoktur. Gülüş yoktur burada. Perişanlık ise her daim hissedilir soluklarda... Bir gün bir adam gelmişti. Perişandı hâli. Yüzü de bir o kadar yumuşak. İnanmadım. Bu adam suç işleyemez dedim. Nedir acep burada oluşunun sebebi? Meğer misafirmiş. Daha ben tanıyamadan götürüverdiler. Tahir'in Zühre’yi sevdiği kadar severmiş memleketini. Ama anlaşılmamış değeri...

Ardından hırçın mı hırçın bir adam geldi. Meğer kızını öldürmüş. Namus lekesiymiş! Bilmem nedir derdi? Kızdım. Çok kızdım ona. Göstermedim gökyüzünü. Ceza olsun dedim. Duyurmadım dalgaların sesini. Sonra bir gün cebinden bir resim çıkardı. Mektepli bir kız. Altında da bir not:

"Bugün lisan sınavından pekiyi aldım pederim. Muallimimden öğrendiğime göre kemik suyu vereme iyi gelirmiş. Valideme söyle içsin de şifa bulsun. Ellerinden öperim. Tıbbiyeden selamlar."

Anladım sonra boğuk hıçkırıklarından. Toprağa kendi eliyle kattığı annesi hasta olduğu için doktor olmak isteyen kızıymış. Ben de üzüldüm. İndirdim kalın duvarlarımı. Kimilerine dışarıda bile ulaşmayan o fısıltı gelmişti kulağına. Dinledi adam. Ezan sesiydi o. Sanki ilk kez dinliyormuş gibi dinledi hem de. Ben de onunla dinledim. Değişti sonra o. Her gün Kur'ân-ı kerim okumaya başladı. Okudukça sanki çatlak yerlerim onarılıyor, sanki gökyüzüne karışıp hüzün değil de ilk kez mutluluk verici bir duvar olduğumu düşünüyordum. Allah, tövbe etmiş kulunun sesini her yerden duyabilendir...

 

 

 

 

 

Şehitlerim şehitlerim

Can parçası yiğitlerim

El açtım ben Allah’ıma

Sizlere rahmet dilerim

 

Ölmediniz dirisiniz

Cennettesiniz her biriniz

Kalbimize gömdük sizi

Bizde saklıdır yeriniz

 

Ezan hiç dinmesin diye

Bayrak hiç inmesin diye

Canlarınızı verdiniz

Bu vatana siz hediye

 

Vatanı bekleyen göze

Ateş değmez der Resul’üm

Allah’ım der ölmediniz

Her biriniz gonca gülüm

 

Hainlere şudur sözüm

Mehmetçiğim iki gözüm

Türkiye’mi bölemezler

İman dolu benim özüm

 

Şehitlerim canım benim

Vatandır her yanım benim

Süleyman’ım son sözüm şu

Yurda feda kanım benim.