Açık havaya çıkarayım mı?

Bir kimse anlatıyor:

Hazret-i Dâvud'un “rahmetullahi aleyh” hastalandığını duyup ziyâretine gittim.

Hava çok sıcaktı...

Baktım, Kur’ân-ı kerîmden “cehennem ateşi” geçen bir âyet-i kerîmeyi tekrar tekrar okuyor ve gözyaşı döküyordu!

Yanına yaklaştım.

Ve kendisine; “Seni açık havaya çıkarayım mı?” dedim.

Cevâben; “Hayır istemem, ben ölürsem cenâzemi şu duvarın arkasına gömün” dedi.

Merak etmiştim...

“Niçin?” dedim.

Cevâben; “Sağlığımda uzletteydim. Ölünce de uzlette olmak, kimsenin görmediği bir yerde yatmak istiyorum” buyurdu.

● ● ●

Bir gün kelime-i tevhîdin fazîletine dâir çok şeyler anlatıp "Bu hususta çok hadîs-i şerîf var" dedi.

Cemaat ricâ ettiler;

"Birini söyleseniz."

Büyük velî; "Peygamber Efendimiz ‘Bir kimse inanarak Lâ ilâhe illallah derse, muhakkak cennete girer’ buyuruyor" dedi.

● ● ●

Bir sohbette, cemaatten biri; "Evliyâlar kerâmet gösterir. Bu zât ise göstermiyor. Acabâ nedendir?" diye düşündü...

Bu, ona malum oldu.

Ve o kimseye dönüp;

"Kerâmet şart değildir, mühim de değildir. Mühim olan; İslâmiyete tam uymaktır ve asıl kerâmet de budur" buyurdu.