Köyde tek başına!

##tgvideo##Rakım 1350, Nüfus 1 1952 doğumlu olan Turgut Kuruçaylıoğlu, her işin tek başına üstesinden geliyor. Dut toplayıp kurutmaya, peteklerden bal almaya kadar birçok işe koşuyor.ORTATEPE yol çalışması sebebiyle yolsuz kalıyor. Vilayet de, "5 aylığına servisi kaldıracağız, çocuklarınızı yatılı okula yollayın" diyor. Fakat 2009'da öğrenci servisini tren biçtiği için çocuklar ailesinden ayrılamıyor...AİLELER bir karar verir... Çocuklarının eğitimi için şehre taşınırlar... Gidiş o gidiş... "Artık dönmeleri zor görünüyor" diyen Kuruçaylıoğlu şunları söylüyor: "Çünkü onların sattığı küçükbaş hayvan fiyatları iki kat arttı." Erzincan İliç'e bağlı Ortatepe Köyünde yaz kış "bir başına" yaşıyor, 1952 doğumlu Turgut Kuruçaylıoğlu. Neden diye soranlara "mektep servisi yüzünden" gibi garip bir cevap veriyor. Şöyle ki: 2009 Mayıs ayında köyün servisini tren biçiyor, hatta eski muhtar da o hadisede vefat ediyor. Kasım ayında İliç Kemaliye arasında yol çalışması başlıyor. Karayolları münavebeli geçiş yerine kökten girişmeyi, yolu bir an önce bitirip açmayı tercih ediyor. Diğer köyler Taşyol'u kullanabiliyorlar ama 12 haneli Ortatepe sakinleri "yolsuz" kalıyor. Vilayet, "5 aylığına servisi kaldıracağız, çocuklarınızı yatılı bölge okuluna yollayın" diyor. Ancak yaşanan kazadan dolayı travma yaşayan çocuklar anne babalarından ayrılmak istemiyor. Köylüler de çocuklarını okutmak için muvakkaten İliç ve Kemaliye'ye yerleşiyor. Gidiş o gidiş babalar baraj inşaatlarında altın madeninde iş buluyor, anneleri ise kasaba hayatı cezbediyor. Bundan sonra dönmeleri de zor, çünkü onların sattığı dönemde hayvan 200-250 liraydı, şimdi iki mislini aşıyor. Muhtar Turgut Kuruçaylıoğlu bütün bunlara rağmen Ortatepe'yi terk etmemekte direniyor. Köyü eski şen şakrak günlerine döndürebilmek için görülmemiş bir çaba sarfediyor. Doğrusunu isterseniz Ortatepe Köyünün eksiği noksanı yok, yolsa yol, su ise su. Elektriği, telefonu, interneti, camisi, çeşmesi, camisi hepsi var, seçim zamanı sandık da geliyor. Muhtar "eskiden bu köyde 3-5 bin hayvan beslenirdi, ziraat yapılırdı" derken gözleri dolu dolu oluyor. Şimdi köyün hem rençperi, hem çobanı, hem ustası, hem tesisatçısı... Bekçisi, oduncusu, fırıncısı hepsi o... On parmağında on marifet her ise koşturuyor. Domates, biber, salatalık, reyhan, kavun çilek yetiştiriyor. Su bol ama o damlama usulünden taviz vermiyor. Ortalık duttan geçilmiyor, topluyor, kurutuyor, pekmez kaynatıyor. Hindi yetiştiriyor. Kovanları var, iyi de bal alıyor. "Köyün kadrolu imamı mevcut ama başka yere gitmesine izin verdim artık imam da benim, müezzin de benim, ezanı kendim okuyor namazı kendim kılıyorum" diyor. Turgut Bey çevre şuuru olan bir muhtar, dağ keçilerinin tuz ihtiyacını bildiği için kayalıklara tuz bırakıyor. Onları avcılara yem etmiyor, eli tüfeklileri civara yaklaştırmıyor. Bıkmadan usanmadan ağaç ve gül fidesi dikiyor, yeşile ehemmiyet veriyor. Muhtar Turgut Kuruçaylıoğlu'na göre bu bölge Sivas Tunceli Erzincan arasında geçiş güzergâhı. Ancak artık çoban yok, köpek yok, havalinin teröristlere yuva olmasından korkuyor. CAMİNİN İMAMI DA CEMAATİ DE KENDİSİ Turgut Kuruçaylıoğlu, bir başına yaşadığı Ortatepe Köyü'nün hem imamlığını yapıyor hem de camide tek başına namaz kılıyor.