Hicretin ilk durağı: Sevr

Osman Sağırlı - Abdülhakim Arvas

Peygamber Efendimiz ve sadık arkadaşı Hazreti Ebubekir’in Medine-i münevvereye hicret etmek üzere yola çıktıklarında sığındıkları Sevr Mağarası, her gün on binlerce hacı adayı tarafından ziyaret ediliyor. Hac vazifesini yerine getirmek üzere dünyanın dört bir tarafından Mekke-i mükerremeye gelen hacı adayları Mekke’nin en yüksek dağı ve Hicret esnasında server-i âlem ile sadık arkadaşını Cebel-i Sevr’in (Sevr Dağı) zirvesindeki Sevr Mağarası’na ulaşmak için ter döküyor. Tamamına yakını taş basamaklı merdivenlerden yaklaşık iki saatte çıkılan dağa hacı adayları bir ibadet aşkı içinde tırmanıyor. Tırmanmanın güç olmasına rağmen hacı adayları Peygamber sevgisinin kendilerine güç vererek yolu kolaylaştırdığını söylüyor. Kıvrımlar hâlindeki patika yoldan normal hızla bir buçuk saatte çıkılırken yaşlıların bu mesafeyi katetmeleri ise iki buçuk saati bulabiliyor. Sıcağa yakalanmak istemeyen hacı adayları gece yarısından itibaren dağa tırmanmaya başlarken ziyaretini tamamlayan gruplar ise sabah namazını Sevr Dağı zirvesinde kılıp daha güneş doğmadan dönüşe geçiyor. Dağın zirvesinde tek katlı ev büyüklüğünde bir kaya görünüyor. İçi kubbe gibi oyuk, ancak sürünerek veya eğilerek geçilebilen mağaraya girmek isteyen hacı adayları sabırla sıra bekliyor. Şu anda örümcekler görünmüyor ama kutlu zirve hâlâ güvercin ağırlıyor. İlk bakışta küçücük bir mağara gibi görünen o mübarek mekâna girmeleri nasip olanlar gözyaşı dökerek dua ediyor.

SEVR’DE NE YAŞANDI?
Peygamber Efendimiz, müşriklerin zararından emin olmak için Sevr Mağarası’na sığındı. Arka arkaya üç gece bu mağarada kaldılar. Mekke’nin güneyindeki bölgeyi tarayan Kureyşliler, mağaranın ağzına geldi. Örümcek ağını ve güvercin yuvasını görünce Kureyşliler, hiç kimsenin mağaraya girip çıkamayacağı sonucuna vardı. Bu süreçte Hazreti Ebubekir’in 17 yaşındaki kızı Esma Validemiz, mağaraya üç gün boyunca her gece yemek getirdi. Üç gün sonra, Kureyşliler umudu kesip mağaranın olduğu bölgeyi terk ettiler ve hicret emri üzerine Efendimiz ve sadık arkadaşı Yesrib’e (Medine) doğru yola çıktılar.