Ayşe tatilde kalsın

İRFAN ÖZFATURA

Osmanlı Kıbrıs’ı sanıldığı gibi Rumlardan değil Venediklilerden alır (1571). Ecdadımız, Rumlara müsamaha ile yaklaşır, Ortodokslar ilk defa ibadetlerinde serbest kalır, Katolik baskısından kurtulurlar. Evlilik, miras gibi işlere kendi piskoposları bakar.
Osmanlı, Ruslardan çok çeker, 93 Harbi’nde İngilizlerden borç almak zorunda kalırlar. Bu paraları ödemek kolay değildir. İngiltere “Kıbrıs’ı bize kiralayın” teklifinde bulunur. Ticaret gemileri için ister güya. Yıllığı 93 bin altından anlaşırız. Gelgelelim sözlerinde durmaz, ücreti savsaklamaları bir yana adaya çökerler kaşla göz arasında (Crown Colony). Bu hukuksuz işgal ne zaman resmiyet kazanır biliyor musunuz. “Lozan’la!”
İngiliz hâkimiyeti Rumları da rahatsız eder, Ekim 1931’de ayaklanırlar. Kraliyet de sertleşir, mekteplerde Yunan ve Türk tarihi okutulmasını yasaklar. Bayrak asmak mı? Asla ve zinhar!
Rumlar 950 yılında bir referandum düzenler, Yunanistan’la birleşme (enosis) kararı alırlar. Masa başında İngiltere’ye güçleri yetmez, silaha sarılırlar. EOKA lideri Grivas kan dökücü bir katildir. Soydaşlarımız da TMT (Türk Mukavemet Teşkilatı) çatısı altında toplanır, kırık dökük silahlarla evlerini ocaklarını korurlar.

PAPAZ MAKARIOS
Kıbrıs’ta İngiliz nüfusu yoktur, eninde sonunda gideceklerdir. Bugün olmazsa yarın, bir gün mutlaka. Ama ipleri elden bırakmaz, bağımsız bir Kıbrıs Cumhuriyeti kurar (1960). Londra ve Zürih Garanti ve İttifak Antlaşması’na göre icra unsurları %70’i Rum, %30 Türklerden teşkil edilecektir, Bakanlar Kurulunda ise 7 Rum, 3 Türk olacak.
Ve papaz Makarios (Mihail Hristodolu Muskos) Cumhurbaşkanı olur, Dr. Fazıl’ı yardımcı alır yanına.
Rumlar içten içe ilhak peşindedir, Türkler ise iki devletli (taksim edilmiş) bir Kıbrıs arzular. Makarios mimli bir Türk düşmanıdır, kendine yontan bir anayasa hazırlar. Bakın şu yüzsüzlüğe ki, geçirebilmek için Ankara’nın kapısını çalar. İnönü’nün kokmaz bulaşmaz siyaseti cesaret verir ona. Girit ve 12 adayı bedava almışlardır, Kıbrıs niye olmasındır, di mi ama?
Zikrolunan anayasaya göre Rum Cumhurbaşkanı tek yetkili olmalı, yurt dışı geziye bile çıksa Türk vekil bırakmamalıdır. Belediyeler birleşmeli, adalet Helenleştirilmeli, polis, jandarma kaldırılmalı, emniyet Rum silahlı gücüne devredilmeli, müşterek orduda Türk nispeti %18’e indirilmelidir. Amme Komisyonu 4 Rum, 1 Türk’ten ibaret olmalı ve memurları bu heyet seçmelidir. Yani bundan sonra tek Türk iş bulamayacaktır devlet kapısında.
Bırakın Türkiye’yi BM dahi bu gülünç teklifi ciddiye almaz. Anayasa hayalleri suya düşünce şiddete başvururlar. Yunanistan’dan gizlice getirilen subaylar EOKA militanlarını eğitmeye başlar. Teröristler Lefkoşe’yi 8 saatte temizleyeceklerine inanırlar, Noel’e kadar Türk bırakmayacaklardır Kıbrıs’ta. 103 köye birden saldırır on binlerce insanı yurdundan yuvasından koparırlar. Gözlerini kin bürümüştür, cerrahi kliniğinde yatan hastaların bile kafalarına sıkarlar. 364 şehidimizin na’şına ulaşılır, kayıplar binleri aşar.
1963 Mart’ından beri Ada’da göreve başlayan BM Barış Gücü seyirci kalır, kendini riske atmaz.

ÖLEN MÜSLÜMAN’SA...
Makarios pişkindir, gazetecilere “Türkleri tedip ettik” der utanmadan.
CHP oldum olası dış Türklere mesafelidir. İlgileneni de Turancı diye yaftalar, kapatır tabutluklara.
Hâlbuki Kıbrıs, Türkiye’nin 65 km yakınındadır, Yunanistan’a ise 965 km uzaklıkta. Toroslardan kopmuştur bilmem hangi jeolojik zamanda.
Vazgeçtim diyemezsin Suriye’ye, Filistin’e, Lübnan’a, Mısır’a, Süveyş’e bakar, dünyanın en büyük gaz yatakları altındadır sonra.
Eğer birileri füze rampalarını kurarsa rahat uyuyamazsınız bir daha.
Rumlar 1967’de Geçitkale-Boğaziçi’ne saldırırlar. İktidarda Adalet Partisi vardır, işi sıkı tutar, Rumlar geri adım atar, Grivas’ı adadan çekmek zorunda kalırlar.
O yıllarda Makarios, SSCB’ye yanaşır, Bağlantısızları kullanmaya başlar. Batı mı? O zaten kafeste keklik, daima yanında.

CUNTANIN ACEMİLİĞİ
Derken Yunanistan’da darbe olur, Albaylar Cuntası çok biliyor ya Kıbrıs’a da el atar. Bir darbe de EOKA terör örgütüne yaptırırlar (15 Temmuz 1974). Makarios kaçar, Nikos Sampson oturur koltuğa.
Kıbrıs Rum ordusu 40 bin savaşçı yetiştirmiştir, modern silahları, hücum botları ve çok sayıda Yunan subayı vardır aralarında. 4 bin kişilik ihtiyat (Epikourik) mevcuttur ayrıca.
Dışişleri Bakanı Turan Güneş atlar İngiltere’ye gider “Siz ve biz garantörüz” der, “gelin birlikte müdahale edelim onlara!” Londra’nın sıtkı sıyrılmıştır, kulağının üstüne yatar.  
Ve o malum telefon: “Ayşe tatile çıksın!”
Çıkarma gemilerimiz dayanıverir Girne kumsalına (20 Temmuz 1974). Tayyarelerimiz hedefleri vururken paraşütçülerimiz mevzi tutar Beşparmak Dağlarında.
Rumlar, Türklerin 1964 ve 67’de olduğu gibi yutkunacağını sanırlar. Birliklerimizi şuursuzca seyrederler ilk anda. Neden sonra uyanırlar ve çatışmalar başlar.
BM Güvenlik Konseyi derhâl ateşkes kararı alır, Türkiye kabul eder ve uygular. Rumlar ise asker kaydırmaktadır hâlâ. 23 Temmuz’da 29 araçlık bir Rum topçu konvoyu pusumuza düşer. Alayı imha!
İşte bu hezimet Rumları şok eder, Atina’da cunta çöker, Kıbrıs’ta Sampson istifa.
Türkiye, Yunanistan ve İngiltere; kalıcı barış için Cenevre’de buluşurlar. Kıbrıs’ta iki ayrı otonom idarenin mevcudiyeti kabul edilir (Cenevre Deklarasyonu) Türk ve Rum tarafının federal devlet kurmaları geçer kayda.
Gelgelelim birliklerimiz dar bir alanda beklemektedir hâlâ. Hani bir hava saldırısı olsa, Allah muhafaza. Atina uzlaşmaya yanaşacak değildir, zaman kazanmaya bakar gereksiz başlıklarla.

ANLADIKLARI LİSANDAN
 Askerlerimiz 14 Ağustos 06.30’dan itibaren açılır. Magosa ve Boğaz Deniz üssünü ele geçirip doğuya akar.
Rum savunmasının bel kemiği durumundaki İngiliz Tepe ve Kara Tepe bir gün bile dayanamaz. Mia Milia, Değirmenlik, Timbu Hava Meydanı düşer ardından.
Kıbrıs Rum ordusu Taşkent, Terazi, Atlılar, Murat Ağa ve Sandallar’da sivil katliamı yapar. Birliklerimiz o günün akşamı Paşaköy ve Serdarlı’ya girer, soydaşlarımızla kucaklaşırlar.
Görülecek manzaradır, Kıbrıs Türkü ve Anadolu evladı kucak kucağa. Bu defa sevinçten ağlarlar.
Hâlbuki yeni nesil, sırf AB vatandaşı olabilmek için mızıldanıyor. “Yok ne işi varmış Türklerin Ada’da?”
O işi vardı işte, senin ananı babanı kurtarmak için, ne olabilirdi ki başka?
Özetlersek iki gün içinde Magosa, Lefkoşa ve Lefke hattının kuzeyi tamamen kontrol altına alınır. 498 Türk askeri  ve 70 Kıbrıslı Mücahit şehit olur. Rumlar 270 Kıbrıs Türk’ünü kurşuna dizer, yaralı siviller bini aşar.
13 Şubat 1975’te Kıbrıs Türk Federe Devlet’i, 15 Kasım 1983’te ise Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti (KKTC) ilan edilir. Tanınır ya da tanınmaz ayrı mesele ama o gün bu gündür tek soydaşımızın burnu kanamaz.
Türkiye daima kardeşlerinin yanında olur, olacaktır da...

MEGALİ İDEA
Şair Rigas tarafından ortaya atılan, Megali İdea hayaline göre Kıbrıs’tan sonra sıra Anadolu’ya gelmeli, Batı Trakya boşaltılmalı, Pontus Krallığı kurulmalıdır Trabzon’da.
Gülmeyin! İngiliz Başbakanı Loyd George “Niyetim, Kıbrıs’ı Yunanistan’a vermektir” der açıkça.
Clemanceau sorar: Ekselansları, Berlin muahedesine göre benden izin almanız gerekmiyor mu?
Başkan Wilson arka çıkar: Bu hediyeyi Yunanlılara verirseniz değerli bir iş yapmış olursunuz kanımca.
Bu arada ABD Senatosu Lodge’un sunduğu teklifi (Kuzey Epir, Kariça, 12 Adaların ve Batı Anadolu’nun Barış Konferansı tarafından Yunanistan’a verilmesini) kabul eder.  Yetmez “Trakya’nın da Yunanistan’a devri”ni isterler ayrıca.
Türkleri 1071 Malazgirt evveline döndürecek Asya Bozkırlarına süreceklerdir akılları sıra.
Vazgeçmiş de değiller. Gidin Yunanistan’a Türklere sataşan iğrenç levhalar göreceksiniz yol boylarında.   
Hâlbuki komşunun turizmi bizimle duruyor ayakta. Almasak var ya kurabiyeci kalmaz Kavala’da.